عاشقانه

بِسوز ای دِل که آتَش لانه کرده
تَبَسّم  بَر   شبِ   ویرانه   کرده
بِسوز  و دیگران  را هَم بِسوزان
که این  بارِ گِران  بَر شانه کرده
کِشَد هَر سوهِزاران شُعله بَرجان
بَر  آتَش  قامَتَم   پیمانه  کرده
به دریا بودم و ساحِل به پیشَم
نَدانِستم   که دُشمَن خانه  کرده
بَهاری  آمَد و رَفت  از  کفِ مَن
گُلستانی    بَرِ   بیگانه    کرده
هِزارَش شُعله می ریزَد به دامان
تَنَم بَر  آتَشَش   پَروانه    کرده